مشکلات مادرهای امروزی؛ کمالطلبی
همزمان با اطلاع از مادر شدن، ما کمکم تصوراتی که از مادر بودن داریم را در ذهنمان تکانی میدهیم و میگذاریمشان دم دست. تصوراتی که چیزهای زیادی در بهوجودآمدن آن ها نقش داشتهاند مثل فضای مجازی، تبلیغهای تلویزیونی، فیلمها و بهطورکلی هر آن چیزی که ما از دیگران بهعنوان رسانه دریافت کردیم و کمی هم پیازداغ به آن افزودیم!
پس اولین چیزی که در کمالگرایی مؤثر است، از توقعات ما از خودمان شکل میگیرد. انتظاراتی که ما از خودمان بهعنوان مادر شکل میدهیم احتمالاً “بایدهایی” است که باید انجام شوند. “نبایدهایی” که در هیچ شرایطی نباید رخ بدهند! بعد از تولد فرزند اما همه چیز تغییر میکند! میبینیم که نمیتوانیم آنچنان که تصور میکردیم و از خودمان یا دیگران از ما توقع دارند، عمل کنیم. اینجاست که حس میکنیم کافی نیستیم و مادر خوبی نخواهیم شد.
این احساس کاملاً طبیعی است چرا که توقعی که داشتیم با واقعیت تنظیم نبوده! به همین سادگی! آن چه در زندگی اتفاق میافتد با آن چیزی که بهصورت برشهای انتخاب شده در رسانهها نشاندادهشده و در ذهن ما نقش بسته، متفاوت است و یک امر کاملاً طبیعی است. ما باید یاد بگیریم، عادی بودنِ خودمان را دوست داشته باشیم. همه ما سوپر مامان نخواهیم شد!
آلی ریدگلی (Aly Ridgeley) ساکن کانزاس سیتی (Kansas City) و مادر یک جفت دوقلو میگوید:
ایده تبدیلشدن به والدین عالی را رها کنید زیرا این اتفاق هرگز رخ نخواهد داد.
دومین عامل میل به کمالگرایی مقایسههایی است که معمولاً در بستر فضای مجازی رخ میدهد. مادر جوان و خوش بر و رویی که 5 فرزند دارد و در مقطع دکترا در حال تحصیل است، یک شرکت خصوصی را اداره میکند و همیشه در حال سفر کردن است. از طرفی همسر بسیار مهربانی هم دارد که رابطه بسیار صمیمی با هم دارند.
لیسی رودریگز (Lacey Rodriguez) ساکن لیونورت (Leavenworth) ایالت کانزاس میگوید:
خود را با سایر والدین مقایسه نکنید. خانواده شما و همینطور شرایط زندگی شما منحصربهفرد است. این مقایسهکردنها درست مانند مقایسه سیب با پرتقال خواهد بود. بهجای مقایسه کردن خود با دیگران بهترین تلاش خود را برای خانواده خود انجام دهید و باقی قضایا را فراموش کنید.
مقایسه کردن خودمان با سایرین در هر جایگاهی که باشند، اگر به معنای تام و تمام و بدون درنظرگرفتن موقعیت خودمان و تفاوتهای ما باشد، اشتباه است. بهترین شیوه آموختن از دیگران است نه مقایسه کردن خودمان با آن ها. با این دید به دیگران نگاه کنیم که میخواهیم بخشهایی از روشهای تلاش کردن آنها را که باتوجهبه شرایط ما ممکن است و مفید، بیاموزیم و عملی کنیم. چراکه شرایط زندگی ما و روش فرزندپروری ما و حتی همسر ما! با دیگران متفاوت است. این تفاوت هم بد نیست، فقط تفاوت است. مثل سیب و پرتقال که هیچکدام بد نیستند ولی با هم تفاوت دارند.
عامل سومی که به نظر میرسد در این راستا مؤثر باشد، حرف مردم است! ما نگران این هستیم که ظاهر بیرونی خانواده ما چه شکل و شمایلی دارد. نکند در چشم دیگران فقط یک مادر ساده به نظر بیاییم! هرچند که خوب نشاندادن زندگی به دیگران حتی درصورتیکه اینطور نباشد، کار سختی نیست؛ اما حتی رسیدن به آن هم حال ما را خوب نمیکند. مدام دنبال تأیید دیگران بودن باعث میشود این ما نباشیم که تصمیم میگیریم بلکه دیگران باشند. بهجای اینکه نگران این باشیم که فرزند من لباس ست بپوشد، از خودمان بپرسیم آیا لباسی که میپوشد مناسب اوست یا نه؟ در آن احساس راحتی میکند؟
ما راحتی فکر و جسم خود و فرزندمان را با چیزهایی تهدید میکنیم که واقعی نیستند. به یاد داشته باشیم اگر ما روزی 40 استوری هم از یک نفر در فضای مجازی ببینیم میشود 10 دقیقه از 24 ساعت یک نفر! و این یعنی سر سوزنی از واقعیتی که به انتخاب فرد نمایشدادهشده است.
با تصحیح باورهای خودمان و توجه کردن به شرایطی که در آن هستیم و اجتناب از مقایسههای نادرست و آسیبزننده، سعی کنیم بهترینِ خودمان باشیم. یادمان نرود که یک ماشین آخرین سیستم هم برای اینکه بهترین باشد گاهی نیاز دارد سوختگیری کند، لاستیکش عوض شود و یا حتی پس از تصادف به تعمیرگاه برود! بهتر است این حقیقت را که هیچکس کامل نیست و هیچکس انتظار کامل بودن را از ما ندارد، با آغوش باز پذیرا شویم تا لذت بیشتری از زندگی و شیوه فرزندپروریمان ببریم.
پاسخها